جوسی بلیس

رنگ ِ آبی ِ عکس‌های پاره،

رنگ ِ آبی ِ گلبرگ‌ها و گردش کنار دریا،

آخرین نام که بر هفته‌ها می‌افتد

با ضربه‌ی مرگ‌بار ِ پولاد.

کدامین پیراهن، کدامین بهار گذشت،

کدامین دست، مدام پستان‌ها و سرها را می‌جوید؟

بخار ِ روشن زمان بی‌هوده فرود می‌آید،

فصل‌ها بی‌هوده،

دم‌های وداع که بخار فرود می‌آید بر آن،

واقعیت‌های عجول که با شمشیر به انتظارند:

یک‌باره چیزی روی می‌دهد،

چونان حمله‌ی آشفته‌ی سرخ‌پوستان،

افق از خون می‌لرزد، چیزی روی می‌دهد،

وزش باد چیزی می‌برد از میان بوته‌های گل سرخ. 

 پابلو نرودا